1. การนำเห็ดไปฝานเป็นแผ่นบางๆ แล้วนำไปต้ม จากนั้นจึงรับประทานน้ำที่ได้จากการต้ม วิธีการนี้จะได้ปริมาณสารสกัดค่อนข้างน้อย และต้องรับประทานในปริมาณมากจึงจะพอเห็นผล (แต่หากนำไปชงน้ำชาก็จะยิ่งได้สารสกัดน้อยลงไปอีก เนื่องจากอุณหภูมิของน้ำร้อนที่นำมาชงน้ำชามีน้อยกว่าอุณหภูมิของน้ำที่นำไปต้มให้เดือด)
==> ไม่แนะนำให้ซื้อใช้เพื่อให้ผลทางยาเนื่องจากมีความเข้มข้นต่ำและอาจเสี่ยงต่อเชื้อราถ้าผู้ผลิตมีการจัดเก็บได้ไม่ดีพอ
2. การนำเห็ดไปบดและบรรจุแคปซูล วิธีการนี้จะได้สรรพคุณน้อยที่สุด เนื่องจากสารออกฤทธิ์ในเห็ดหลินจือ จะต้องใช้ความร้อนช่วยในการสกัด ดังนั้นการนำเห็ดมาบดแล้วรับประทานร่างกายจึงไม่ได้รับสารอาหารที่อยู่ในเห็ดหรือได้รับน้อยมาก เพราะร่างกายคนเราอุณหภูมิเพียงแค่ 37 องศาเซลเซียสเท่านั้น
==> ไม่แนะนำให้ซื้ออย่างยิ่ง(ถึงแม้จะมีราคาถูก) เพราะแทบจะไม่ได้ประโยชน์อะไรจากการรับประทานเลย
3. การสกัดเห็ดหลินจือ ซึ่งโดยปรกติจะต้องสกัดด้วยน้ำภายใต้อุณหภูมิและความดันสูง และคัดกรองสารออกฤทธิ์ที่มีประโยชน์ที่มีความเข้มข้นไว้ วิธีนี้ร่างกายจะดูดซึมสารอาหารในเห็ดที่รับประทานเข้าไปได้ง่าย และได้ความเข้มข้นของสารอาหารสูง ประมาณ 10-40 เท่าของการรับประทานเห็ดต้ม (ความเข้มข้นของการสกัดขึ้นอยู่กับกรรมวิธีของผู้ผลิต)
==> สามารถซื้อได้โดยเลือกผู้ผลิตที่ใช้กรรมวิธีการสกัดที่ได้มาตรฐาน และผ่านการขึ้นทะเบียนกับอ.ย. รวมถึงมีการตรวจสอบสารสเตียรอยด์และเชื้อจุลินทรีย์ปนเปื้อน
4. การนำสปอร์ (เมล็ด) ของเห็ดหลินจือมาทำให้แตกตัวด้วยการใช้เทคโนโลยีขั้นสูง เรียกว่า อัลตราโซนิก เพื่อทำให้เปลือกแข็งที่ห่อหุ้มสปอร์ไว้แตกออก ซึ่งเป็นกรรมวิธีใหม่ในการสกัดสปอร์ของเห็ดหลินจือ ทำให้ร่างกายสามารถดูดซึมสารออกฤทธิ์ที่อยู่ภายในสปอร์ได้เต็มที่ ซึ่งหากเป็นสปอร์ที่ยังไม่ได้แตกตัวร่างกายเราก็จะไม่สามารถดูดซึมสารอาหารหรือดูดซึมได้น้อยมาก
==> ควรเลือกซื้อสปอร์เห็ดหลินจือแดงที่ผ่านการแตกตัวด้วยอัลตราโซนิกเท่านั้น และถ้าต้องการการสกัดซึ่งได้ความเข้มข้นของสารไตรเทอร์พีนสูงสุด ควรเลือกซื้อน้ำมันสกัดจากสปอร์เห็ดหลินจือ (แต่จะมีราคาสูงเนื่องจากต้องใช้สปอร์เห็ดหลินจือแดงจำนวนมากมาสกัด)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น